spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

spoilsoc.com

Chapter 74: ฉันชอบผู้หญิง

แม้ว่า จางเทีย จะดูสะดุดตาแต่กลุ่มของ เกรซ นั้นดูสะดุดตามากกว่า พวกนั้นดูเตะตาขึ้นมาเพราะสาเหตุอย่างอื่น หนึ่งกลุ่มคร่ำครวญ ส่วนอีกกลุ่มคือนักรบที่เพิ่งกลับมาพร้อมกับเหยื่อ  ชาร์ลอน นั้นแบกหนังหมาป่ากว่า 3 ตัว, การ์นเนอร์ กับ ซูแฮร์ นั้นแบกแกะหนักกว่า 40 กก.และ เกรซ นั้นยืนกอดอกด้วยท่าทีหยิ่งทะนง

“ ทำไมแกถึงน่าสมเพชขนาดนี้ ? แกคงอยากเป็นคนขุดเหมือนสินะ ? แกอยากได้เนื้อจากเราหน่อยรึเปล่า ? ไม่ว่ายังไงเราก็ถือว่าเป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกัน เราโยนเนื้อทิ้งตั้งเยอะ ถ้าเรารู้ว่าแกน่าสงสารขนาดนี้เราคงเหลือเนื้อหมาป่าให้แกหน่อย ! “ ชาร์ลอน พูดขึ้นมาพร้อมกับชูหนังหมาป่าที่แบกมาให้ดู

“ โอ้ เกือบลืมไปแน่ะ เราจะกินเนื้อแกะกันคืนนี้ ถ้าแกยอมคุกเข่าให้ เกรซ ล่ะก็เราอาจจะให้ซุปกับแกหน่อยก็ได้ .... “ – ซูแฮร์ ฮึดฮัดออกมา

เมื่อเห็นพวกงี่เง่าพวกนั้น  จางเทีย ก็หมดคำพูด สมองพวกนี้มีแต่ขี้รึไง ? พวกนี้มีแค่นักสู้ระดับ 2 และลูกน้องอีก 3 คนแต่ยังกล้าทำตัวหยิ่งต่อหน้าฉันเนี้ยนะ ? ตั้งแต่ที่เขาฆ่า สเนซ กับ ฮัค ไป จางเทีย น่ะแตกต่างจากเดิมโดยสิ้นเชิง  เขานั้นแข็งแกร่งกว่าเดิมทั้งด้านร่างกายและจิตใจ  ก่อนที่เขาจะกิน Leakless Fruit ผลแรกไป เขาก็กล้าสู้กับคนหลายคนแล้ว ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้หรอก

“ แกอยากโดนอัดอีกมั้ย ? “ - ทันใดนั้น จางเทีย ก็ตะโกนออกมาทำให้รอยยยิ้มของพวกนั้นถึงกับนิ่งไป  คำพูดของ จางเทีย นั้นเหมือนกับมีดคมๆที่ตรงเปิดแผลเก่าทันที

“ ... “ - หน้าของ ชาร์ลอน บิดเบี้ยวไปมา ตอนที่จะพุ่งออกมาข้างหน้า หอกในมือของ จางเทีย นั้นพุ่งออกมาเร็วกว่าและจ่อที่คอของเขาทันที  ด้วยการที่มีหอกจ่อตรงลำคอนั้นทำให้ ชาร์ลอน ต้องหยุดพูดทันที  เขาหน้าซีดและมีเหงื่อชุ่มออกมาทั้งตัวไม่อาจขยับตัวไปไหนได้

ในกลุ่มของ เกรซ นั้นไม่มีใครคิดว่า จางเทีย จะเคลื่อนที่ได้เร็วแบบนี้  ตอนนี้ จางเทีย ยืนอยู่ด้วยหอกในมือ  แต่ในเสี้ยวพริบตาก็เหมือนมีเวทย์มนต์ให้หอกนั้นพุ่งออกมาข้างหน้า  การเคลื่อนไหวนี้ลื่นไหลราวกับสายน้ำ ก่อนที่พวกนี้จะรับมือได้ทันหอกของ จางเทีย ก็ไปอยู่ตรงคางของ ชาร์ลอน แล้ว  การลงมือของ จางเทีย นั้นเร็วเกินไป  มันเร็ว ดุดันและแม่นยำ ! ในเสี้ยวพริบตาเขาได้ทำให้ทั้งสี่คนนั้นกลัว  ในตอนที่ จางเทีย ยกหอกขึ้นมาก็ได้มีความเย็นชาแผ่ออกมารอบตัวและสามคนพวกนั้นก็สัมผัสถึงมันได้  ในตอนนั้นพวกนั้นรู้สึกว่าราวหอกนั้นแทนทะลุลำคอของ ชาร์ลอน ไปแล้วทำให้พวกเขาถึงกับคนลุก – “ มันโหดขนาดนี้ได้ยังไง ? เราไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย ! “

อีกสามคนหน้าซีดทันที  ทันทีที่ เกรซ ดึงอาวุธออกมาจากเอว  หอกของ จางเทีย ก็ถูกดึงกลับไปราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น จางเทีย เดินกลับไปตามทางของตัวเองแล้วเดินชนกับ ชาร์ลอน ก่อนทำให้อีกฝ่ายล้มลงไปกอง

เมื่อเดินมาได้ 7-8 ก้าวแล้วตอนที่ จางเทีย นึกถึงความรู้สึกที่เขายกหอกมาตะกี้  เขาได้ยินเสียงเท้าของกลุ่มของ เกรซ ไล่เขามา  ประสาทสัมผัสของเขาดูตื่นตัวมากกว่าเดิมเพราะพลังวิญญาณเขาได้ปะทุขึ้นมา    จางเทีย ด่าพวกนี้ในใจและตัดสินใจที่จะสั่งสอนบทเรียนพวกนี้    ดอนเดอร์ เคยบอกเขาครั้งหนึ่งเกี่ยวกับคนแบบนี้  แกต้องอัดมันให้หนักที่สุดที่มีโอกาส !

“ บัดซบ.. “ - จางเทีย หันกลับมาและตะโกนราวกับฟ้าผ่า  เสียงตะโกนของเขานั้นทำให้กลุ่มพวกนั้นกลัว   แม้ว่าจะดึงความสนใจจากคนมากมายที่ทำให้คนอื่นๆหันมาดู  ในเสี้ยววินาทีทุกคนในลานรวมถึงผู้ชายและผู้หญิงต่างก็หันมามองมาที่พวกเขา ผลก็คือทั้งลานนั้นเงียบสนิท  ตอนแรกกลุ่มของ เกรซ นั้นขวางทาง จางเทีย ตรงที่ประตูปราสาท พวกเขาก็ได้ดึงความสนใจจากคนเยอะอยู่แล้วแต่ตอนนี้เพราะเสียงของ จางเทีย ทำให้ทุกคนหันมาสนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ อย่าตามฉันมาอีกและอยู่ห่างๆไว้ ฉันชอบผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย ! แม้ว่าแกจะถอดกางเกงแล้วคุกเข่าให้ฉัน ฉันก็ยังไม่สนใจก้นของพวกแก  ฉันจะบอกอีกรอบ ฉันชอบผู้หญิง... “ - จางเทีย ยังคงตะคอกออกมาด้วยความหงุดหงิด – “ มีเรื่องกับพวกแกเสียเวลาที่จะไปออกล่า  ฉันจึงได้ตัดสินใจที่จะเป็นนักขุดเหมืองแต่พวกแกยังมาหาเรื่องฉัน ? พวกแกอยากเอาเนื้อเหม็นๆนั่นมาล่อฉัน ? ฉันจะบอกแกอีกรอบ --- ฉันเป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง ! ฉันไม่สนใจเกมส์หื่นๆของพวกแกที่ทำท่าเป็นคนเก่งต่อหน้าคนอื่นแต่ลับหลังน่ะตุ๊ดสิ้นดี  อยู่ห่างๆจากฉันไว้ ถ้าแกยังหน้าด้านตามฉันอีก  อย่าโทษฉันที่จะใช้หอกเสียบก้นแก จะได้ทำตามที่แกต้องการยังไงล่ะ ! “

คำพูดของ  จางเทีย นั้นทั้งรวดเร็วและเฉียบคมแต่ข้อมูลพวกนั้นที่พูดออกมานั้นดูลามกและน่ากลัวเกินไป ! หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีทั้งลานก็เริ่มฮือฮากันออกมา  คนเป็นร้อยๆไม่ว่าจะเป็นชายรึหญิงต่างก็พูดคุยเรื่องนี้ทันที ทุกคนต่างหันมามองที่ จางเทีย และกลุ่มของ เกรซ และเข้าใจว่าเนื้อที่พวก เกรซ แบกมาก็เพื่อเอามาล่อผู้ชาย  ชัดแล้วว่าสี่คนนี้กำลังไล่ตื๊อคนที่กำลังจะไปขุดเหมือง ผู้คนเลยเริ่มคิดตามคำพูดนั้นและเริ่มอ้วกกันออกมาเลยก็มี

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย แล้วกลุ่มของ เกรซ นั้นเหมือนเลือดขึ้นหน้า  พวกเขาไม่รู้จะตอบโต้ยังไงดี....

“ แก...แก ...ไอ้บัดซบ ! อย่าพูดไร้สาระ ! “  - ซูแฮร์ ชี้ไปที่ จางเทีย ด้วยความหงุดหงิด ภายใต้สายตาแปลกๆของทุกคนที่มองมา ซูแฮร์ นั้นเริ่มไม่พอใจและทำได้แค่ปฏิเสธเท่านั้น

ในเวลาเดียวกันผู้คนก็เริ่มซุบซิบกัน

“ ใช่ ฉันเป็นไอ้บัดซบ  ถ้าแกไม่ตามฉันต่อไป งั้นแกจะเรียกฉันว่าอะไรก็ได้ .. “ - จางเทีย ถอนหายใจออกมา – “ แกบังคับให้ฉันทำอะไรไม่ได้หรอกนะ ซูแอร์ ฉันน่ะชอบผู้หญิง...” - จางเทีย ชี้ไปที่ผู้หญิงรอบๆ – “ ฉันชอบผู้หญิงพวกนี้ที่อกและก้น อ่า พวกนี้คือที่รักของฉัน  ที่ฉันต้องการมากที่สุดคือรักอันใสซื่อกับสาวๆ  ถ้าแกสัญญาว่าจะไม่ตามฉันอีก แน่นอนว่าฉันจะอธิบายกับทุกคนว่าที่ฉันพูดไปมันไร้สาระ จากนั้นแกก็จะได้ทำธุระของตัวเองแอบซ่อนตัวอยู่ภายใต้หน้ากากชายที่แข็งแกร่งต่อไปยังไงล่ะ.. “

ตอนนั้นสายตาผู้คนจับจ้องมาที่ ชาร์ลอน  ในเสี้ยววินาที ชาร์ลอน รู้สึกว่าหนังหมาป่าที่ถืออยู่นั้นเหมือนกับเหล็กร้อน โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นสายตาของพวกสาวๆที่เอามือปิดปากด้วยความตกใจ ชาร์ลอน เริ่มตัวสั่น มันจบแล้ว ! พวกเขาฝันถึงสาวๆห้อมล้อมรอบตัวไม่ได้อีกต่อไปแล้ว !

“ แกมันน่ารังเกียจ ! เขามันบ้าซะจนต้องหนีไปขุดเหมืองเพราะแก ! ทำไมแกยังอยู่นี่อีก ? ไปให้พ้น ! อย่ามาทำให้ปราสาทนี้สกปรก .. “- มีบางคนตะโกนขึ้นมา หลังจากนั้นกลุ่มของ เกรซ ก็โดนรุมด่าทันที

“ ใช่ แกมันหน้าไม่อาย ! ทำไมพวกมันหน้าด้านแบบนี้วะ ? ! “

“ แกไม่รู้รึไง ? ผู้ชายบางคนน่ะสิ้นหวังเลยและหนีไปทำอะไรแปลกๆเลยก็มี ! “

“ น่าหยะแหยงสุดๆ....ถ้าต่อไปฉันเห็นหนังหมาป่านั่นมันคงทำให้ฉันนึกถึงเรื่องนี้ ! “

“ ฉันได้ยินและเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น  ตอนเด็กนี่จะไปขุดเหมืองและออกจากปราสาท ตอนที่เขาเดินไปที่ประตู พวกนั้นก็แอบมาขวางทางเขาไว้  พวกนั้นพยายามทำให้เขาเป็นตัวตลกโดยเอาเนื้อมาล่อแต่เด็กนี่น่ะจะไปขุดเหมืองและไม่สนใจพวกนี้ หลังจากที่ผลักชายที่มีหนังหมาป่าแล้ว เขาก็จะเดินทางต่อไป  ไม่คิดเลยว่าพวกนี้จะไล่ตามเขาอีก ... “ – อีกคนตะโกนขึ้นมาอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น

“ ฉันยืนยันได้ ! พวกนี่คนนี้มาจากโรงเรียนแห่งที่เจ็ด ! ทุกคนในโรงเรียนนั้นบอกได้ว่าหลังจากที่ร่างกายของพวกนี้พัฒนาแล้ว พวกนี้ได้รวมกลุ่มกันแล้วเข้ากับคนอื่นไม่ได้  ทุกบ่ายพวกนี้จะไปกินข้าวด้วยกันไม่เคยทิ้งใครเลย  คนปกติจะไม่ทำแบบนั้น ในอดีตฉันสงสัยเรื่องนี้มาตลอดแต่ตอนนี้ในที่สุดก็เข้าใจแล้ว.... “ - คำอธิบายนี้ จางเทีย ถึงกับอยากยกนิ้วโป้งให้  ชายคนนี้ใช้คำพูดได้ดีจริงๆโดยเฉพาะที่บอกว่า ‘ ร่างกาย ‘ กับไปด้วยกันตลอด  คำพูดนี้มันส่งผลให้คนจินตนาการไปต่างๆนาๆ

“ ใช่ๆๆ เป็นแบบนั้นแหละ ฉันก็มาจากโรงเรียนที่เจ็ดเหมือนกัน ฉันยืนยันได้... “
เด็กจากโรงเรียนแห่งที่เจ็ดต่างก็เริ่มคึก  พวกนั้นต่างก็เริ่มโจมตีกลุ่ม เกรซ ด้วยคำพูดและทำลายชื่อเสียงที่พวกนี้มีทั้งหมด

มันหน้าด้านและน่ารังเกียจ ! นี่คือตัวบัดซบที่สุดของการฝึกประจำปีนี้  พวกคนที่เอาผลไม้กับผักมาแลกกับสาวๆอดไม่ได้ที่จะโยนของอัดเข้าไปที่กลุ่มของ เกรซ

“ ออกไป ! “

.....

“ ออกไป ! “

.....

“ ออกไป ! “

มีคำด่ามากมายที่ระดมเข้าใส่กลุ่มของ เกรซ  ทุกคนทั้งหญิงและชายต่างก็มองไปที่พวกนั้นและทำท่าทีรังเกียจออกมา

แม้แต่ตอนนี้ เกรซ ก็ยังคงงงว่าทำไมเขาถึงโดนด่าแบบนี้ได้ ตอนแรกเขาคิดจะวางท่าต่อหน้าทุกคนเพื่อให้สาวๆมาสนใจ  แต่เขาไม่คิดว่าจะเจอกับ จางเทีย ดังนั้นเขาเลยอยากสั่งสอนบทเรียนโดยการหยาม จางเทีย  หลังจากที่โดนผลไม้ปาอัดเข้าที่หัวและเห็นสายตาพอใจของ จางเทีย แล้ว เกรซ ก็หงุดหงิดขึ้นมาและรู้สึกเดือดดาลสุดๆ

‘ ชิ้ง ‘  เกรซ ดึงดาบออกมาละฟันเข้าไปที่คนที่ด่าเขาซึ่งอยู่รอบๆ  เมื่อเห็นการกระทำนั้นทุกคนก็ถอยกลับไปสองก้าว

เมื่อเห็นท่าทีของ เกรซ แล้ว  ซูแฮร์ ก็เริ่มทำหน้าเบี้ยว  เขาต้องการที่จะไปหยุด เกรซ แต่เขาสายเกินไปแล้ว  ด้วยสายตาหงุดหงิดที่ เกรซ มองไปที่ จางเทีย และพุ่งเข้าไปและคำรามออกมา – “ ฉันจะฆ่าแก ! “

เมื่อเห็นการกระทำของ เกรซ แล้วเหล่าสาวๆต่างก็ช็อคและเริ่มกรี๊ดกันออกมา.....

จางเทีย ถือหอกไว้ในมือพร้อมกับตั้งท่าป้องกันแต่ จางเทีย ไม่ได้กังวลเลยสักนิดเพราะตอนนี้เขาเห็นเงาของคนหนึ่งอยู่ในกลุ่มคนแล้ว

แม้ว่า เกรซ จะเคลื่อนที่ได้เร็วแต่เงานั้นเร็วกว่า  ทันทีที่ เกรซ พุ่งมาหา จางเทีย  เขาก็ต้องกระเด็นกลับไปเร็วกว่าตอนที่พุ่งเข้ามาอีก  เขาลงไปกองกับพื้นพร้อมกับเสียงดังขึ้นมา  เกรซ รู้สึกมึนๆ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นมายืนได้ เขาก็ได้ยินเสียงอันเย็นชาดังขึ้น

“ ตามกฎสงครามของพันธมิตรอันดามันแล้ว ใครก็ตามที่กล้าเอาอาวุธโจมตีคนอื่นในที่สาธารณะ นั้นร้ายแรงที่สุดคือโดนลงโทษถึงตาย.. “ -เงานั้นพูดขึ้นอย่างเย็นชาทำให้กลุ่มของ เกรซ นั้นหน้าซีดทันที

“ ครู.. “ - ซูแฮร์ ต้องการที่จะอธิบายแต่ร่างนั้นยกมือขึ้นมาที่หน้าอกพร้อมกับด่าออกมา – “ หุบปาก ! “ – เมื่อได้ยินคำสั่งของครูแล้ว ซูแฮร์ เงียบสนิท – “ คิดจากครั้งแรกที่ทำผิด เธอยังไม่ได้ทำร้ายใครและมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะขึ้นมาเป็นนักสู้ระดับ 2 ก่อนการฝึกเอาตัวรอด ฉันเลยลงโทษให้เธออยู่ห่างจากปราสาท 10 กม.เป็นเวลา 1 เดือน ตอนนี้ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจพวกเธอรีบออกไปจากที่นี่ซะ ! “

หลังจากที่พูดแบบนั้นร่างนั้นก็ได้พลิกมือโยนดาบของ เกรซ ซึ่งเธอกำลังถือไว้อยู่กลับเข้าไปในฝักที่ห้อยอยู่ที่เอวของ เกรซ

เมื่อเห็นดาบพุ่งมาที่เขา หัวใจของ เกรซ นั้นแทบจะหยุดเต้น  ตอนนี้สิ่งเดียวที่ เกรซ คิดถึงคือฉากของเสือดาวที่โดนหอกของ กัปตันเคอร์ลิน ฝังกับพื้น  ในตอนที่ดาบเข้ากับด้ามแล้วเขาค่อยกลับมารู้ตัวอีกครั้ง หลังของเขานั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาเพิ่งมารู้ตัวว่าสิ่งเขาทำนั้นมันเกินไป  เกรซ ไม่กล้าจะพูดอะไรออกมาอีกและทำได้แค่มอง จางเทีย ด้วยสายตาอาฆาต  เขาไม่พูดอะไรและออกจากลานนี้ไปพร้อมกับลูกน้องท่ามกลางเสียงซุบซิบของคนอื่นๆ

จางเทีย ตะหนักได้ว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ไปแล้ว เขากับ เกรซ คงถือว่าเป็นศัตรูกันไปตลอดแต่เขาไม่ได้กลัว  ยังไงพระเจ้าก็เข้าข้างเขาอยู่.....

นักเรียนหญิงบางคนเริ่มแสดงความเคารพต่อคนที่มาช่วย จางเทีย เอาไว้

“ มิสกิลิ..”

ผู้คนเริ่มแยกย้ายกันออกไป จางเทีย เองก็ต้องการไปตามทางของตัวเองแต่โชคร้ายสำหรับเขา ตะกร้าที่หลังของเขานั้นดูเด่นเกินไปหน่อย ในตอนที่เขาเริ่มเดิน คนอื่นๆก็มองมาที่เขา

“ สำหรับเธอ... “ – เมื่อได้ยินคำพูดนั้น  จางเทีย ก็หยุดนิ่งทันที เขากหันกลับมาและฝืนยิ้มออกมาแบบใสซื่อ แต่โชคร้ายที่เขาไม่ได้รับการตอบรับที่อบอุ่นเลย เขารู้สึกว่าสายตาของ มิสกิลิ นั้นแสดงความรังเกียจออกมา  สายตาเดียวกับที่ผู้หญิงมองพวกหื่นกาม  - “ เธอมันน่าไม่อาย เธอก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน  ตลอดการฝึก  ถ้าเธออยู่กับผู้หญิงคนไหนเกิน 3 นาที ฉันจะไปตัดมือเธออกเอง ! “

เมื่อได้ยินบทลงโทษ จางเทีย ก็ต้องช็อค  เขาทึ่งกับผู้หญิงที่ชื่อ กิลิ นี้บังคับให้เขาต้องอยู่โดดเดี่ยวไปตลอด  นี่มันเป็นการลงโทษที่ผิดปกติเกินไปแล้ว ! เหี้ย....

……

เมื่อเห็นผู้คนเริ่มแยกย้าย จางเทีย ที่ซึ่งเพิ่งจะโดนบทลงโทษก็ตั้งใจที่จะออกจากลานนี้ เขาก้มหน้าลง  จากเหตุการณ์นี้แล้ว จางเทีย เองก็ได้รับผลกระทบอย่างมากเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะร้องไห้รึหัวเราะดี

ในตอนที่เดินอยู่นั้นหัวของ จางเทีย ก็ไปชนบางอย่างเบาๆและเด้งๆ  เขาเงยหน้าขึ้นมาและเจอกับผู้หญิงสวยที่เอามือปิดหน้าอกอันสวยงามของตัวเอง  ในตอนที่ จางเทีย เห็นหน้าอกคู่นั้น เขาก็แอบถอนหายใจ – “ ว๊าว ใหญ่จริงๆ ! “

ตอนนั้นหน้าของผู้หญิงคนนั้นแดงกล่ำ ใบหน้าสวยๆอันคุ้นเคยและคิ้วอันสวยงามมองมาที่เขา

ก่อนที่ จางเทีย จะได้ขอโทษ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็อ้าปากแล้ว

“ ฉันมีอกและก้นแต่แล้วไง ? ใครเป็นที่รักของนายกัน ? ฉันรู้ว่านายฝันอยากจะนอนกับฉัน นายคงลืมฉันไม่ได้และเอาฉันเก็บไปคิด  ไม่กี่วันที่ผ่านมานายต้องทำเรื่องน่ารังเกียจมาแล้วหลายรอบแน่ๆ   ฉันเตือนนายไว้ก่อน ! อย่าทำเรื่องน่ารังเกียจโดยใช้ฉันในความคิดอีกต่อไป  อย่านึกถึงฉัน ! ไอ้ห่านี่ นายสมควรโดนพวกห่านั้นเอาซะ ! “ – เด็กสาวยังคงพูดออกมารัวๆ หลังจากที่พูดจบ เธอก็เตะขา จางเทีย ด้วยรองเท้าแหลมๆของเธอและวิ่งหนีไป

“ เธอพูดอะไรกันแน่เนี้ย ? เธอคงไม่ได้พูดกับฉัน สินะ ? “

จางเทีย พูดไม่ออกไปสักพัก  เขามองไปที่ด้านขวาและซ้ายอีกทั้งยังด้านหลังแต่ก็ไม่พบคนอื่น  ในที่สุดเขาก็คิดเรื่องที่เด็กนั่นเตะเขา  จางเทีย รู้สึกเจ็บแป๊ปขึ้นมาที่หน้าแข้งและเริ่มร้องอกมา เขากอดขาตัวเองไว้แล้วกระโดดไปมา