spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 60: วันสุดท้ายที่โรงเรียน
แม้ว่าเขาจะได้ประโยชน์จากการเปลี่ยนพลังงานใน Leakless Fruit แต่ จางเทีย ก็ยังไม่อาจฟื้นจากการเสียเลือดได้ทั้งหมด แค่พักเพียงคืนเดียว ในวันศุกร์นาฬิกาชีวะภาพของเขาซึ่งปกติจะปลุกเขาตอน 6 โมงนั้นกลับสายขึ้นมา เขาไม่ได้ตื่นจนกระทั่งถึงเวลา 8 โมงเช้า
แต่ถึงยังไงมันก็ยังรู้สึกดึกมากกว่าเมื่อวาน อย่างน้อยๆหน้าของเขาก็ไม่ได้ซีดเหมือนเมื่อวาน แม้ว่าเขาจะยังคงอ่อนแอแต่เขาก็ยังพอยืนได้ มันรู้สึกเหมือนกับราวเขาฝันเปียกไปหลายน้ำเมื่อคืนนี้
เหี้ยอะไรวะ ! ใครบอกว่าเลือดออกมันดีต่อสุขภาพ ? เมื่อคิดถึงคำโกหกที่พูดต่อกันมาในการบริจาคเลือด จางเทีย ก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที เลือดน่ะคือแก่นพลังงานของร่างกายมนุษย์ คนจะสุขภาพดีได้ยังไงถ้าไม่มีเลือด ? ถ้าใครมาบอกเรื่องนี้ให้ จางเทีย ฟังอีก จางเทีย คงถุยน้ำลายใส่หน้าแน่ คำโกหกพวกนี้บอกว่าการเสียเลือดนั้นจะส่งผลดีต่อระบบเผาผลาญและฟื้นตัวเซลล์ต่างๆ เหี้ยเอ้ย !
เพราะวันนี้เขาตื่นสาย จางเทีย เลยเกือบที่จะไปโรงเรียนสายในวันสุดท้าย อีกอย่างแม่เขาก็มองเขาแปลกๆจนทำให้เขาอาย เขาจำที่ มิสไดน่า เคยบอกไว้ว่าในตอนที่เสียเลือดมากๆ พวกเขาควรจะกินน้ำตาลและโปรตีนเพื่อให้ฟื้นตัวได้เร็วขึ้น ดังนั้น จางเทีย ที่ซึ่งไม่ค่อยกินข้าวเช้ามากเท่าไหร่เลยอัดไปเต็มที่ มื้อเช้านี่น่าจะราคา 50 ทองแดงได้ --- นมและไข่อีกสองฟอง ! ดังนั้น จางเทีย รู้สึกสิ้นสลดกับเงินที่เขาเพิ่งใช้ไปแต่เมื่อเขามาถึงโรงเรียนแล้วเขารู้สึกว่าทั้งร่างกายและจิตใจนั้นฟื้นตัวขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว
......
แบร์ลี่ ต้องบอกเรื่องเมื่อคืนให้คนอื่นฟังแล้วแน่ ก็อย่างที่ จางเทีย คาดเอาไว้ ทันทีที่เขาเข้าห้องไป เพื่อนของเขาก็หัวเราะออกมา
“ เพื่อน มีอะไรที่นายไม่พอใจงั้นเหรอ บอกเราได้นะเราช่วยได้ ! “ – ก็อย่างที่คาดไว้ ฮิสต้า เป็นคนแรกที่พูดขึ้นมา
ถ้าเป็นวันก่อนๆ แน่นอนว่า จางเทีย ต้องรู้สึกหงุดหงิดแต่หลังจากที่เอาตัวรอดเรื่องเมื่อคืนมาได้และฆ่าคนไปสองคน วิธีคิดของเขาก็ต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เมื่อ ฮิสต้า พูดหยอก จางเทีย ก็แค่ยิ้มออกมา – “ ก็อย่างที่นายรู้ ฉันยังซิงอยู่ นายพอใจรึยัง ? “
ท่าทีของ จางเทีย ทำให้ทุกคนแปลกใจ ทุกคนคิดว่า จางเทีย ต้องซีเรียจและสลด เมื่อเห็นสีหน้าของ จางเทีย ฮิสต้า ก็ปลอบใจออกมา – “ ช่างเถอะ ฉันรู้จักคลินิกดีๆ มันเป็นแค่การผ่าตัดเล็กๆ ใช้เวลา 1 รึ 2 อาทิตย์ก็ฟื้นตัวแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะการฝึกเอาตัวรอดที่ใกล้เข้ามา ฉันคงพานายไปที่นั่นเอง การผ่าตัดคิดเงินแค่ 60 เงินและตอนนี้เรามีเงินไม่พอ ดังนั้น แบร์ลี่ เลยมาคุยกับเรา เราตัดสินใจที่จะเก็บเงินให้นาย เราจะใช้การฝึกเอาตัวรอดนี่แหละเผื่อว่าจะได้ของอันมีค่ากลับมาบ้าง ! “
“ ใช่ เราจะไม่ปล่อยให้นายเป็นแบบนี้หรอก ! “
“ ถ้ามีคนซิงในกลุ่มเรา มันคงทำให้เราเสียหน้า ! “
เมื่อได้ยินคำพูดพวกนั้น จางเทีย ก็รู้สึกซึ้งขึ้นมา – “ พวกห่านี่น่ารักขึ้นแหะ ! “
เมื่อพูดถึงเงิน จางเทีย ก็นึกได้ถึงศพสองศพที่อยู่ใน Castle of Black Iron สองคนนั้นดูเหมือนจะมีเงินเยอะ เมื่อคืนเขาคิดหาทางเอาตัวรอดอยู่ซึ่งหมดไปทั้งแรงกายและแรงใจ ดังนั้นหลังจากที่กลับบ้านแล้วเขาเลยกลับไปนอนทันที เขาลืมเรื่องเงินไปเลย
เมื่อคิดถึงเงินที่ สเนซ มี จางเทีย ก็รู้สึกดีขึ้นมาทันที เขาอยากกลับบ้านไปตอนนี้และหาตามสองศพนั่น พวกนั้นอาจจะทิ้งของมีค่าไว้ก็ได้
“ ฉันรวยแล้ว ! ฉันรวยแล้วจริงๆ ! “
ในวันสุดท้ายของโรงเรียน พวกเขาแค่มีคาบเช้าธรรมดาๆ หลังจากที่เด็กทุกคนมารวมตัวกันแล้ว ครูก็มาเล่าเรื่องการฝึกเอาตัวรอดและสิ่งของจำเป็นที่ต้องเอาติดตัวไป หลังจากนัน้พวกเด็กก็ออกจากโรงเรียนไป ทุกคนเหลือเวลาอีกสองวันครึ่งเพื่อเตรียมตัวและของให้พร้อมกับการฝึก
ตามที่โรงเรียนบอก เด็กทุกคนที่จบไปควรจะเตรียมของดังนี้ : อาวุธ, ถุงนอน, และอาหาร 5 วัน พวกเขาเอาเสื้อกันฝนไปด้วยก็ได้ถ้ามีปัญญาซื้อ ด้วยการที่ห้ามเอาอาหารไปมากกว่านี้ พวกเขาสามารถเอาอะไรไปอีกก็ได้ อีกอย่างปีนี้เด็กๆนั้นจะได้ไปฝึกที่หุบเขาหมาป่าซึ่งห่างจากเมืองไป 70 กม. นี่คือโอกาสสุดท้ายที่จะได้แสดงความสามารถออกมา คนที่ทำได้ดีในการฝึกอาจจะได้รับการแนะนำจากโรงเรียนและมีโอกาสที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเอง
เพราะนี่คือข้าวเที่ยงมื้อสุดท้ายที่โรงเรียน โรงเรียนเลยมีเนื้อให้นักเรียนแต่ละคนซึ่งถือว่าดีอย่างมาก หลังจากกินมื้อเที่ยงเสร็จ จางเทีย ก็รู้สึกว่าแรงเขาฟื้นกลับมาได้สัก 70% แล้ว
หลังจากกินมื้อเที่ยงทุกคนต่างก็ยุ่งอยู่กับการถ่ายรูป แม้ว่าค่าใช้จ่ายในการถ่ายรูปมันจะแพงแต่คนจำนวนมากก็เลือกที่จะถ่ายรูปเอาไว้ ดังนั้นพวกร้านถ่ายรูปข้างนอกเลยทำเงินได้มากในวันนี้ ช่างภาพยุ่งกันสุดๆและผงแมกนีเซียมที่ใช้เป็นแฟลชก็ปลิวว่อนไปทั่วโรงเรียน....
มีพวกรุ่นน้องยืนอยู่ข้างๆคอยชื่นชมรุ่นพี่ พวกเขาไม่เข้าใจว่ารูปพวกนี้คือสิ่งที่คอยเตือนถึงการมีอยู่ในโลกนี้ของพวกรุ่นพี่นั้น
นอกจากทำให้คนอื่นๆรัก คนเราควรจะทิ้งบางอย่างเพื่อให้คนอื่นได้เห็นว่าตัวเองมีตัวตนในโลกใบนี้ !
สำหรับเด็กหลายๆคน การเสียซิงและการถ่ายรูปก่อนที่จะไปฝึกเอาตัวรอดนั้นแทบจะถือเป็นธรรมเรียมเลยก็ได้
สมาชิก 7 คนขององค์กรพี่น้องทะยานฝันเองก็ถ่ายรูปด้วยกัน ที่หน้าประตูโรงเรียน พวกเขายืนเรียงแถวพิงกำแพงและพูดขึ้น – “ ยินดีต้อนรับสู่ยุคเหล็กดำ “ – ด้านซ้ายสุดเป็น แบกแดด ที่ซึ่งกอดอกทำท่าเท่แสดงให้เห็นกล้ามเนื้ออันกำยำ ข้างๆคือ ลิซ ที่ซึ่งผมเป็นประกายทำให้ดูเหมือนผู้ใหญ่ จากนั้นก็ ชอร์วิน ที่ยิ้มแบบอายๆออกมา และ ดั๊ก ที่เอามือไปกอดคอไอ้อ้วนไว้ สำหรับ แบร์ลี่ ที่เป็นคนจ่ายค่าถ่ายรูป เขาฝืนยิ้มออกมาแม้ในใจจะร้องไห้ก็เถอะ ฮิสต้า ทำตัวเหมือนคนโง่ชูสองนั้น ที่ยืนอยู่ขวาสุดคือ จางเทีย ที่ซึ่งเหมือนเศร้าและหงุดหงิด สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวของเขาตอนนี้คือมันคงยากที่จะเจอ มิสไดน่า อีก !
ด้วยประกายไฟที่สว่างวาบขึ้นมาพร้อมกับเสียง ‘ ปัง ‘ ผงแมกนีเซียมก็กระจายขึ้น ภาพและเงาของพวกเขาก็ได้ถูกบันทึกเอาไว้ !
……
“ ในอีกสองวัน เราควรเตรียมตัวให้ดี เอาของที่มีประโยชน์ไปให้ได้มากที่สุด อีกอย่างเราควรจะอยู่ด้วยกันในตอนฝึก ด้วยวิธีนั้นเราน่ะดูแลกันเองได้ถ้าเจออันตราย นี่แหละการทดสอบความเป็นหนึ่งเดียวขององค์กร ! “ - แบร์ลี่ พูดขึ้นมาให้คนอื่นๆฟังก่อนจะออกจากโรงเรียนไป – “ ฉันจะเอาที่ปฐมพยาบาล, ธนูและยาไว้ทำแผล สำหรับคนอื่นๆให้เอาของที่คิดว่ามีประโยชน์ไปให้ได้มากที่สุด ! “
“ ธนู ? นายนี่มีพ่อรวยจริงๆเลย ! “ – ชอร์วิน แปลกใจ ในขณะที่ทุกคนรวมถึง จางเทีย เองก็มอง แบร์ลี่ ด้วยความชื่นชม
“ ไม่มีทาง ถ้าฉันซวยก็ไม่มีใครช่วยเขาน่ะสิ เขาเลยเตรียมธนูมาให้ฉันเพราะเขาน่ะกังวลยิ่งกว่าฉันอีก... “ - แบร์ลี่ ยักไหล่
“ เอาล่ะพวก ได้เวลาสู้แล้ว ! เจอกันจันทร์หน้า ! “
“ ได้ เจอกันจันทร์หน้า ! “
“ เจอกันจันทร์หน้า ! “
พวกเขาแยกย้ายกันที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วเดินกลับไปทางใครทางมัน
“ ไอ้หัวโต ดูแลตัวเองด้วย ฉันเห็นว่าช่วงนี้กลุ่ม เกรซ มันไม่ทำตัวเด่นเลย ฉันรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติและมีบางอย่างน่าสงสัยกับสิ่งที่พวกนั้นทำอยู่ !” - แบร์ลี่ เตือน จางเทีย เบาๆก่อนจะเดินจากไป
“ ไม่ต้องกังวล ! “ - จางเทีย ตบไหล่ แบร์ลี่ แล้วยิ้มแบบจริงใจให้ ถ้าเป็นเมื่อสองวันก่อนเขาคงกังวลเรื่อง เกรซ จะมาแก้แค้นแต่หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน จางเทีย ไม่ได้คิดว่าเรื่องของ เกรซ นั้นจะหนักหนาอะไรเลย
แบร์ลี่ เกาหัวและพูดขึ้น – “ ฉันไม่รู้ว่าทำไมแต่ฉันรู้สึกเหมือนนายน่ะแตกต่างจากเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง ! “
“ ฮาฮา ฉันคงได้รับผลจากเรื่องเมื่อวานไปเต็มๆ ดูเหมือนว่าฉันคิดทุกอย่างต่างกันไปแล้ว ! “ - จางเทีย พูดออกมา
“ จริงเหรอ ? “ – แบร์ลี่ มองมาที่ จางเทีย ด้วยท่าทีสงสัย
“ ช่างเถอะ นายก็ดูแลตัวเองด้วย ! “
“ แน่นอนอยู่แล้ว ! “
……
เมื่อแยกกับไอ้อ้วนแล้ว จางเทีย ได้ไปที่คลับต่อสู้ วันนี้เขาต้องเป็นกระสอบทรายและรับค่าจ้าง ตั้งแต่อาทิตย์หน้าเขาต้องเข้าฝึกการเอาตัวรอดและดังนั้นเขาจึงมาที่นี่ไม่ได้ เขาคงต้องขอลาออกกับ ฮัค