spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 53: ผลของ Iron Body Fruit
ในตอนที่ จางเทีย ตระหนักได้ว่าวิธีใช้ Iron Body Fruit นั้นเหมือนกับ Leakless Fruit เขาก็ไม่ลังเลและเด็ดมันออกมาทันที เขามองไปที่มันก่อนจัดกินมันเข้าทันที มันค่อนข้างกรุบๆนิดๆและมีกลิ่นหอมคล้ายๆกับลูกพีชที่ยังไม่สุกเต็มที่ หลังจากนั้นเขาก็ได้รอสักพักให้ผลของมันแสดงออกมาแต่ก็ไม่ได้มีอะไรแสงออกมา เขารอต่อไปอีกสักพักแต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นมาเช่นกัน.....
หลังจากนั้นสักพัก จางเทีย ก็ได้กระพริบตาปริบๆและพบว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป – “ นี่มันต่างอย่างมากเลยกับสองผลนี่ ! “ - เขารู้สึกผิดหวังนิดๆแต่ในเสี้ยววินาที จางเทีย ก็ตระหนักได้ว่าตัวเองคงจะโลภเกินไปหน่อย เพราะเขาได้ผลไม้นี้มาจากการโดนเด็กอัด 7 รอบ ผลของมันไม่น่าจะเห็นได้อย่างชัดเจน...ร่างเหล็ก...เป็นธรรมดาที่จะมีร่างกายที่แข็งแกร่งเหมือนเหล็กได้ทั้งๆที่โดนอัดแค่ 4 ครั้ง
เมื่อคิดได้แบบนั้น จางเทีย ก็รวบรวมสติตัวเอง หลังจากที่ฝึกคิดเลขในใจเสร็จและกระตุ้นจุดชีพจนตรงกระดูกสันหลัง จางเทีย ก็ได้หลับไป
คืนนั้นเอง จางเทีย ได้ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงท้องของตัวเอง เขารีบลุกขึ้นนั่ง เขาคว้าเอาทิชชู่จากบนหัวเตียงและเข้าไปในประตูในหว่างคิ้วตัวเอง เขาวิ่งไปที่มุมของ Castle of Black Iron เขาเอามือกุมท้องพร้อมกับวิ่งแต่ก็วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก่อนที่จะทนไม่ไหว เขาถอดกางเกงออกและนั่งยองๆทันที ในตอนที่เขานั่งลง เขาก็ถ่ายของเสียของตัวเองออกมาซึ่งกลิ่นมันแย่อย่างมาก หลังจากนั้นสัก 10 นาที จางเทีย ก็รู้สึกว่าเขาจัดการสิ่งปั่นป่วนในท้องออกหมดแล้ว หลังจากเช็ดก้น จางเทีย ก็มองไปยังของเสียของตัวเองก่อนจะคิ้วขมวด ในเวลาเดียวกันเขาก็อึ้งเพราะมันเป็นสีดำหมด
เหี้ย นี่มันน่ารังเกียจจริงๆ ทำไมขี้ฉันเป็นสีดำไปได้ ?
กองขี้นั่นน่ากลัวและน่ารังเกียจอย่างมาก จางเทีย ตัดสินใจใช้ดินกลบทันที
หลังจากมองรอบๆ จางเทีย ก็วิ่งไปที่ต้นไม้เล็กๆซึ่งมีกล่องเก็บของวางอยู่ข้างๆ สารหนูที่ดอนเดอร์ให้มาก็ถูกเก็บไว้ในกล่องนี้ จางเทีย หยิบจอบเล็กๆขึ้นมาและวิ่งกลับไปที่ที่เขาเพิ่งทำธุระ เขาจัดการขุดดินกำจัดหลักฐานทันที หลังจากกลบดินเสร็จ จางเทีย ก็ได้กลับไปที่เตียงแล้วหลับลงไปอีกครั้ง
จางเทีย รู้สึกนิดๆว่าที่ท้องเป็นแบบนี้น่าจะมาจากผลของ Iron Body Fruit แต่เขาไม่ได้คิดเรื่องนี้มากมายนักเพราะยังไงเขาก็ไม่ได้เสียอะไร สำหรับผลอย่างอื่นของ Iron Body Fruit นั้น จางเทีย คิดว่าเดี๋ยวเขาก็รู้เองในไม่ช้า
คืนนั้น จางเทีย ได้หลับแต่ก็ไม่ได้ฝันอะไร ในตอนที่ตื่นขึ้นมาแม้ว่าความเจ็บปวดและอาการเหนื่อยล้าจะลดลงแต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีการเปลี่ยนแปลงอะไรพิเศษเลย กางเกงของเขาก็ยังคงแห้งอยู่และไอ้จ้อนของเขาก็โด่มาแบบปกติ
จางเทีย ตัดสินใจที่จะไม่กังวลเรื่อง Iron Body Fruit อีกต่อไป ในตอนที่จำได้ว่าวันนี้คือวัน ‘ เก็บเกี่ยว ‘ จางเทีย ก็ลุกขึ้นมาทันทีและเริ่มวันใหม่ของตัวเอง
……
จางเทีย เข้าไปในโรงเรียนด้วยเสื้อผ้าสุดสะอาดและรองเท้าหนังคู่ใหม่ที่พี่เขาให้มา สิ่งที่รอ จางเทีย อยู่นั้นไม่ใช่การชื่นชมแต่กลายเป็นว่าเขาเป็นตัวตลกแทน
“ เฮ้ๆๆ...เตรียมตัวได้ดีนิ ! “ – ไอ้อ้วนแบร์ลี่ เดินเข้ามาหาพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆหลังจากหมดคาบ – “ นายดูสะอาดกว่าเดิมเยอะเลย นายคงเป็นที่ต้อนรับของสาวๆแน่ นายอาจจะได้ของขวัญสุดเซอร์ไพรส์กลับมาด้วยนะ ~~~~ ”
ตอนที่ จางเทีย ทำท่าว่าจะต่อยหน้า แบร์ลี่ เขาก็ได้ยินคำว่า ‘ เซอร์ไพรส์ ‘ ก็ทำให้ฮอร์โมนของเขาพุ่งขึ้นมา – “ เซอร์ไพรส์อะไร ? “ - จางเทีย ถามไอ้อ้วนด้วยความสงสัย
แบร์ลี่ ยิ้มลามกให้แต่ก่อนที่เขาจะตอบออกมา ฮิสต้า คนที่ลามกที่สุดในกลุ่มก็ได้เอาแขนมากอดคอ จางเทีย และกระซิบบางอย่างซึ่งทำให้เขาตื่นเต้นอย่างมาก
……
ไอ้คนที่ซิงกว่าสิบปีจะฟังคำแนะนำได้รึเปล่าเมื่อรู้ว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะเก็บซิงเอาไว้ ? อย่างน้อยๆ จางเทีย ก็ทำแบบนั้นไม่ได้ ไอ้หื่นส่วนมากในห้องนั้นไม่ได้อยู่ในอารมณ์จะมาเรียนอะไรเช่นกัน แทนที่จะสนใจ พวกนั้นกลับยุ่งอยู่กับขอลายเซ็นต์ครู หลังจากพรุ่งนี้แล้วพวกเขาคงต้องบอกลาห้องนี้ เพราะแบบนั้นสองวันสุดท้ายของการเรียนเลยยุ่งอยู่กับการขอลายเซ็นต์กันเองและชัดแล้วว่า มิสไดน่า น่ะมีแฟนคลับมากที่สุด เพื่อนร่วมชั้นเขาเองก็ยังเอาลายเซ็นมาอวดกัน ในตอนเช้า จางเทีย น่ะได้รับการอวยพรจากเพื่อนหลายคนในสมุดรุ่นของเขาแล้ว
แม้ว่าไม่มีใครยอมรับมันแต่ทุกคนรู้สึกผิดหวังว่าต้องออกจากโรงเรียนไป ทุกคนน่ะอยากทิ้งบางอย่างเอาไว้ดูต่างหน้า เพราะไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะตายกันสักกี่คนในการฝึกเอาตัวรอดและคงถูกลืมหลังจากผ่านไปไม่กี่ปี
การฝึกในคาบบ่ายนั้นเป็นคาบสุดท้ายของพวกเขาที่โรงเรียน ในคาบนั้นผู้ฝึกสอนพูดแต่หัวข้อเดียว การใช้งานอาวุธที่ยาวๆในการฝึกอันป่าเถื่อนและวิธีการล่าสัตว์ทั่วไปด้วยอาวุธยาวๆโดยการทำงานเป็นทีม ผู้ฝึกสอนนั้นบอกออกมาอย่างชัดเจน สำหรับพวกเด็กน้อยธรรมดา พวกเขาต้องร่วมมือกับคนอื่นและใช้อาวุธยาวๆอย่างหอกเพื่อรักษาระยะห่างกับศัตรู นี่คือกฎของการฝึกในป่า
คาบสุดท้ายได้หมดลง ด้านนอกประตูโรงเรียน สมาชิกขององค์กรนั้นได้บอกลา จางเทีย เหมือนกับที่พวกเขาทำกับ ดั๊ก ครั้งล่าสุด
“ หวังว่านายจะได้เป็นผู้ชายเต็มตัวตอนที่เราเห็นนายพรุ่งนี้ ! “ - แบกแดด อวยพรให้
“ สนุกเข้าไว้ ! “ - ชอร์วิน พูดขึ้นมาต่อ
“ เด็กน้อยน่ะมักจะหงุดหงิดในครั้งแรก เมื่อนายทำให้เธอรู้สึกดี มันก็มีโอกาสเป็นไปได้ที่จะต่อรอบ 5 รึ 6 ! “
“ อย่าอมใบชานั่นไว้เชียว ! “ – ดั๊ก เสนอขึ้นมา
“ อย่าลืมเรื่องการถ่วงเวลาที่ฉันบอกนายไป ! “ - ลิซ ยิ้มลามกออกมา
จางเทีย รู้สึกหลายๆอย่างในตอนนั้น เขารู้สึกตื่นเต้นและกังวลและยังรู้สึกเศร้าเนื่องจากเขาจะไม่สามารถเจอ มิสไดน่า ง่ายๆอีก
ในที่สุด แบร์ลี่ ก็ดึงเขาออกไปและมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่ซึ่งเขาจะไปเสียซิงของตัวเองทิ้ง
“ ที่เดียวกับดั๊กไปครั้งที่แล้วเหรอ ? “ - จางเทีย ถามออกมาด้วยความสงสัย
“ ถูกต้อง ! “ – แบร์ลี่ พยักหน้า – “ มิสแอนนา น่ะเป็นครูที่ดีที่จะทำให้นายเป็นผู้ชายเต็มตัว... “
“ วันนี้ฉันต้องไปทำงานที่ร้านของชำ ! “
“ นายบอกฉันแล้ว ฉันจะไปรับนายที่ร้านตอน 1 ทุ่มและเราจะไปหา มิสแอนนา ด้วยกัน ! “
“ ได้ ! “ - จางเทีย ไม่ได้ถามว่า แบร์ลี่ จะไปไหนเพราะแต่ละคนก็มีความลับของตัวเอง
ในตอนที่มาถึงทางแยกแรกของสถานี จางเทีย ก็แยกตัวออกมามุ่งหน้าไปที่ร้าน
ตรงหน้า จางเทีย คำพูดของ ดอนเดอร์ นั้นแทบจะทำให้เขาหกล้มเลย – “ ฉันจำสิ่งที่แกบอกฉันได้ว่าแกน่ะจะเสียซิงแล้ว ดูจากเสื้อผ้ากับรองเท้าใหม่ ฉันว่ามันต้องคืนนี้แน่ๆ เฮ้ๆๆ จริงแล้วฉันก็เข้าใจนะถ้าแกบอกฉันว่ามันจะเป็นคืนนี้ มีคำพูดเก่าๆบอกมาว่าการนอนกับคนที่เรารักน่ะมีค่าเหมือนเงินพันทอง ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น งั้นให้ฉันสอนเทคนิคแกสักสองอย่างหน่อยมั้ย ? ฉันแน่ใจว่าสาวๆน่ะต้องชอบแน่ถ้าแกใช้มัน ! “ - ดอนเดอร์ ยิ้มลามกออกมา
พรสวรรค์ในการสังเกตของคนอ้วนนี่ทำให้ จางเทีย หงุดหงิด ความลับเขาถูกเปิดโปงได้อย่างง่ายดายทำให้ จางเทีย รู้สึกเสียหน้า
“ ใช่ ผมจะไปหาผู้หญิงในอีกสองชั่วโมงเพื่อสละซิง ผมได้ยินมาว่าหนุ่มๆน่ะมักจะทำแบบรุนแรงในครั้งแรกและพวกนั้นยังทำได้ต่ออีก 6 รึ 7 รอบ บอส คุณไม่ได้ทำแบบนั้นมานานแค่ไหนแล้ว ? “ - จางเทีย จงใจตบหน้าผากตัวเอง – “ โอ้ ผมเกือบลืมไปแล้ว ถ้าอายุเท่าคุณแล้ว คุณน่าจะไม่เหมาะกับเรื่องแบบนี้แล้ว ! “
เมื่อได้ยินคำพูดเหน็บจาก จางเทีย ดอนเดอร์ ที่ดื่มน้ำอยู่ก็สำลักออกมา ผลก็คือทั้งสองคนมองหน้กันด้วยความหงุดหงิดสักพัก จากนั้นก็พึมพำใส่กันก่อนจะกลับไปทำธุระของตัวเอง
ดอนเดอร์ นั้นไปคุยกับลูกค้าหลายคน ส่วน จางเทีย นั้นจัดการบัญชี มันอาจเป็นเพราะ จางเทีย ทำให้ไอ้อ้วนโกรธแต่ไอ้อ้วนนี่ก็ทำใจเย็นได้ในอีกสองชั่วโมงให้หลัง ตอนก่อนหน้านี้ไอ้อ้วนไม่ได้พูดอะไรกับ จางเทีย เลย ในตอนที่สบตากัน ดอนเดอร์ จะพึมพำและหันหน้านี้ สองชั่วโมงต่อมาไอ้อ้วนก็พูดขึ้นอีกรอบ – “ ฉันจะไม่เลี้ยงข้าวเย็นแกหรอกนะ ! “ - เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็ออกมาทันที
เมื่อเดินออกมาจากประตู จางเทีย ก็เห็น แบร์ลี่ ยืนรอเขาอยู่อีกฟากของถนน ในเสี้ยววินาทีเขารู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้งแต่รุนแรงมากกว่าเดิม จางเทีย ส่ายหน้าและสลัดหน้า เกรซ ออกไปจากหัว
“ เหี้ยเอ้ย ! “ - จางเทีย ด่าขึ้นมาในใจ
……
ในตรอกใกล้ๆกับสถานี ฮัค นั้นหงุดหงิดมากกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าไม่มีเบาะแสเลยในอาทิตย์นี้ แม้แต่ สเนซ เองก็หงุดหงิดในตอนที่เขาเล่นมีดตัวเอง มันเกือบถึงช่วงสุดท้ายก่อนที่องค์กรพวกเขาจะลงมือ ถ้าพวกเขายังติดต่อคนที่มีอำนาจในเมืองนี้ในสองวันไม่ได้ พวกเขาคงทำงานล้มเหลวและคงต้องหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้...
ความมืดเริ่มปกคลุมอีกครั้ง ตอนนั้นเองก็มีเด็กขอทานตัวผอมๆวิ่งเข้ามาในตรอก
“ เราเจอคนที่คุณอธิบายแล้ว....”
……