spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 49: คนที่มีอิทธิพล
“ เพื่อน พวกนายจะยอมให้พวกนั้นกดขี่แบบนี้เหรอ ? พวกเรากลัวมันเพราะ เกรซ เป็นนักสู้ระดับ 2 เหรอ ? พวกนั้นอันตรายยิ่งกว่าสัตว์อสูรที่เราจะเจอด้านนอกกำแพงเมืองในอาทิตย์หน้าเหรอ ? ถ้าเรากล้าที่จะเอาชีวิตไปเสียงกับข้างนอกกำแพงแล้วทำไมเราต้องกลัวพวกนี้ ? “ – ชายที่ยืนอยู่บนโต๊ะกินข้าวเริ่มยุทุกคน ผลก็คือเด็กๆในโรงอาหารต่างก็ตื่นเต้นมากขึ้น เขาได้พูดต่อ – “ พวกคนที่โดนพวกห่านี่แกล้ง พวกนายกล้าที่จะแสดงตัวออกมามั้ย ? พวกคนที่ไม่อยากโดนพวกนี้แกล้ง พวกนายกล้าแสดงตัวออกมามั้ย ? พวกนี้มีแค่ 4 คนแต่เรามีอย่างน้อย 400 ทำไมเราต้องกลัวพวกนี้ด้วย ? ทำไมเราต้องโดนพวกนี้รังแก ? เมื่อเราร่วมมือกันแล้ว แน่นอนว่าเราไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวอีก มันจะทนรับมือเราได้รึเปล่า ? มาไล่พวกห่านี่ออกจากโรงอาหารและอย่าไปยอมมัน จากวันนี้เป็นต้นไปเมื่อพวกมันอยากเอาคืนเรา เราจะแก้แค้นมันให้หนักกว่าที่มันทำ พวกนายจะร่วมมือกับฉันไล่พวกห่านี่ออกจากโรงอาหารรึเปล่า ? มาเลยพวก แสดงความกล้าของพวกนายออกมา ! มิสไดน่า มองดูเราอยู่.... “
เมื่อโดนยุแบบนั้น เด็กๆต่างก็ตื่นเต้นกันขั้นมา พวกคนที่โดนแกล้งเองก็คึกตามไปด้วย
“ อัดพวกมันจนตาย... “
“ อัดพวกห่านี่ซะ.... “
“ ได้เวลาจบเรื่องนี้แล้ว... “
“ เหี้ย ... “
ทุกคนในโรงอาหารต่างก็คึกแล้วเดินหน้าเข้าหากลุ่มของ เกรซ
จางเทีย และ แบร์ลี่ มองหน้ากันสักพัก ก่อนที่ แบร์ลี่ จะพูดขึ้นมา – “ ไปร่วมมือกับคนอื่นๆ... “ - จางเทีย คิดสักพักแล้วพยักหน้า ทั้งเจ็ดคนมองหน้ากันแล้วพยักหน้าออกมา
เมื่อเห็นคนที่พูดยุคนอื่น จางเทีย ก็เข้าใจคำพูดของ ดอนเดอร์ ทันที – ลิ้นน่ะหักกระดูกคนได้
แต่ก่อนที่ จางเทีย จะได้คิดต่อ แบกแดด ก็ได้วิ่งเข้าไปเตะ ชอร์ลอน จนกองไปที่พื้น ผลก็คือเด็กคนอื่นๆเองก็พุ่งเข้าหาพวกห่านั้นทันที การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น....
ในตอนที่เด็กๆวิ่งเข้าหากลุ่มของ เกรซ จางเทีย ได้กวาดตาดูเด็กที่ยืนพูดอยู่บนโต๊ะและเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเด็กนั่น จางเทีย เริ่มไม่สบายใจเมื่อเขาตระหนักได้ว่าคำสัญญาของ มิสไดน่า นั้นถูกคนอื่นใช้ในการยั่วยุเด็กคนอื่นๆ
อันที่จริงถ้านักสู้ระดับ 2 นั้นกลัวที่จะตอบโต้กลับ ไม่นานเขาคงโดนกลุ่มเด็กที่ไม่ได้เป็นนักสู้ระดับ 1 เอาชนะได้ ถ้า เกรซ ตอบโต้กลับ งั้นเด็กคนอื่นๆคงต้องโดนเอาคืนอยู่บ้าง เกรซ น่ะไม่ได้โง่ แม้ว่าเขาจะห้ามไม่ได้เรื่องที่จะมีคนมาอัดพวกเขาหลังเลิกเรียน แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะไปยั่วโมโหเด็กมากขนาดนี้ เขารู้ว่าถ้าเขาทำสิ่งที่รอเขาอยู่คงไม่จบง่ายๆกับแค่การโดนอัด แม้แต่พ่อของเขาเองก็คงจัดการเรื่องนี้ให้ไม่ได้
Bench press: 290 กก.
Deep squat: 380 กก.
หมัดขวา: 510 กก.
หมัดซ้าย: 340 กก.
แรงเตะ : 780 กก.
ความต้านทาน: 13;
ตอนนี้ เกรซ ทำได้แค่พยายามที่จะปกป้อง ชาร์ลอน, ซูแฮร์และการ์นเนอร์ ในตอนที่โดนรุมอัด กลุ่มของ เกรซ มีสภาพที่ไม่สู้ดีนัก ก็อย่างที่ เกรซ คาดเอาไว้ ลูกน้องของเขาได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ในตอนที่ แบกแดด พุ่งออกมาข้างหน้าและเริ่มลงมือ สมาชิกองค์กรอีกหกไม่สามารถวิ่งเข้ามาช่วยได้ ผลก็คือพวกเขาทำได้แค่มองกลุ่มของ เกรซ ที่โดนเด็กๆรุมอัดเอา
ในที่สุด เกรซ ก็ทนไม่ไหวหลังจากที่โดนเตะเข้าตรงหน้าและท้องหลายครั้ง เขาไม่มีตัวเลือกอีกต่อไป เขาคำรามออกมาอย่างหงุดหงิดและพุ่งเข้าหาคนที่อยู่ด้านหลังและหนีออกจากโรงอาหารไปพร้อมกับลูกน้องของเขา
“ เราไล่มันไปได้แล้ว...เราชนะ .. “ – เมื่อเห็นพวก เกรซ หนีไปจากโรงอาหาร เด็กพวกนั้นต่างก็ร้องออกมาด้วยความดีใจ..
ในวันศุกร์หนึ่งอาทิตย์ก่อนที่จะเรียนจบ ชื่อของเด็กที่ไม่ค่อยเด่นอย่าง เบอร์วิค ได้โด่งดังขึ้นมาทันทีเพราะเรื่องเอาชนะกลุ่มของ เกรซ ได้ อีกอย่างในบ่ายวันนั้นในการทดสอบร่างกายก็พบว่า เบอร์วิค นั้นปลุกจุดชีพจรขึ้นมาได้ทำให้เขาเป็นนักสู้ระดับ 1 เรื่องนี้ทำให้ทุกคนช็อค นี่ทำให้เขากลายมาเป็นอันดับสองในเรื่องความแข็งแกร่งรองจาก เกรซ แม้ว่า เกรซ จะแข็งแกร่งกว่า เบอร์วิค อยู่หนึ่งระดับในด้านร่างกายและแรงในการต่อสู้แต่ทุกคนรู้ว่าเวลาที่ เกรซ ได้โดดเด่นนั้นได้ผ่านไปแล้ว หลังจากเกิดเหตุการณ์สองอย่างนั้น เกรซ ได้เสียหน้าต่อหน้าทุกคน วันก่อนหน้านี้เขาโดน กัปตันเคอร์ลิน ฟาดเอา วันนี้เขาโดนรุมอัด ผลก็คือเขาไม่ต่างอะไรจากหนูตามถนนที่โดนคนรุบกระทืบ
ในอดีตนั้นทุกคนจะทึ่งกับควาสามารถของ เกรซ ในสนามที่เขาแสดงออกมาทุกวันศุกร์ตอนบ่ายและมักจะชื่นชมกับสถิติที่เขาทำแต่วันนี้แม้ว่า เกรซ นั้นจะยังไม่มีใครมาเทียบเรื่องร่างกายและความแข็งแกร่งได้แต่เขาก็ยินแต่เสียงที่ไม่พอใจ ตอนบ่ายวันนี้เขาเงียบมาโดยตลอด ในตอนที่เขาฟังคนอื่นๆชื่นชม เบอร์วิค เขาก็มองอย่างเกลียดชังไปที่ จางเทีย
เมื่อเห็นว่าโดนมองอย่างหงุดหงิด จางเทีย ก็รู้ตัวและพยายามทำตัวให้ไม่เด่น จางเทีย รู้สึกได้ว่าความเกลียดชังระหว่างเขากับ เกรซ นั้นเพิ่มขึ้นไปอีก
ในตอนบ่ายวันนั้น จางเทีย ได้ทำตัวให้ไม่เด่น ในการทดสอบเขาก็พยายามทำให้ได้ระดับเท่าเดิมโดยใช้แรงแค่เล็กน้อย หลังจากที่ปลุกจุดชีพจรขึ้นมาได้แล้วร่างกายของเขาได้ยกระดับขึ้นมาทุกด้านและนั่นจะเห็นได้ชันในการวิ่ง 100 ม. ในอดีตนั้น จางเทีย มักจะใช้แรงไปจนหมดตัวแต่ก็ได้เวลาเท่ากับเฉลี่ยแต่ตอนนี้ผลมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในตอนที่เขาได้ยินเสียงนกหวีด จางเทีย ก็พุ่งออกไปข้างหน้าอย่างกับธนู น่าแปลกใจที่การระเบิดแรงของเขาและความเร็วนั้นชัดเจนว่าสูงกว่าแต่ก่อน เขารู้สึกคล่องแคล่วและไม่นานก็ขึ้นนำคนอื่นๆแต่เมื่อมองกลับมาหาคนที่อยู่ข้างๆเขา จางเทีย ก็ลดความเร็วลงและกลับไปอยู่ที่ 6 แทน แม้ว่าเขาจะไม่ได้คะแนนในรอบนี้แต่เขาก็ยังรู้สึกพอใจกับผลลัพธ์ที่แสดงออกมา เนื่องจากเขาใช้แรงไปแค่เล็กน้อย จางเทีย รู้ดีว่าเขาน่ะสามารถทำลายสถิติ 11 วินาทีได้ถ้าเขาลองพยายามดู ส่วนสถิติต่างๆของ จางเทีย นั้นก็เป็นดังนี้ :
Bench Press 140 กก.
Deep squat 180 กก.
แรงของหมัด หมัดขวา: 260 กก. หมัดซ้าย: 200 กก.
แรงของขา ——320 กก.
แทงหอกต่อเนื่อง ——52
ผลจากการทดสอบนั้นเป็นเหมือนดิน นอกจาก จางเทีย เองไม่มีใครสนใจกับผลลัพธ์นี้เลย แม้ว่ามันจะดีกว่าเดิมเล็กน้อยแต่มันก็ไม่ได้ดูน่าสนใจ
“ ด้วยวิธีนี้คนจะไม่สงสัย “ - จางเทีย บอกกับตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ทำให้ จางเทีย เข้าใจความจริง – ในยุคนี้ตอนที่ทุกคนต่างก็อยากหาทางเอาตัวรอด คนๆนั้นควรจะจำไว้ว่าไม่ควรทำตัวให้เป้นเป้าหมายของใครไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ตาม สำหรับคนที่ไม่รู้คงโดนหมั่นไส้และอัดจนตาย ความล้มเหลวของ เกรซ นั้นเป็นเพราะความหยิ่งยะโสของมัน แม้ว่าจะเป็นนักสู้ระดับ 2 แต่ก็ยังแพ้ ในทางกลับกันคนที่ไม่มีคนสนใจอย่าง เบอร์วิค เขาได้ใช้โอกาสนั้นปีนขึ้นมาเหนือ เกรซ ได้กลายเป็นดาวดวงใหม่ของโรงเรียน....
“ เทียบกับ เบอร์วิค แล้ว เกรซ น่ะเป็นแค่ไอ้งี่เง่า ! “ - แบร์ลี่ พูดกับ จางเทีย ตอนพักอยู่ใต้เงาต้นไม้ – “ ไอ้นั่นมันฉวยโอกาสเรื่องที่เกิดขึ้นกับนายเมื่อวานและสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราในองค์กรเข้าวันนั้น เขาคว้าโอกาสเอาไว้และสร้างปัญหาให้กับพวก เกรซ ฉันเดาว่าไอ้นั่นคงรอโอกาสมาโดยตลอด ไอ้นั่นน่ากลัวจริงๆ เขาซ่อนความจริงที่ว่าตัวเองเป็นนักสู้ระดับ 1 ชายคนนั้นน่ะไม่ใช่คนเปิดเผยและเป็นคนดีเหมือนลักษณะภายนอก เขาน่ะอันตรายของจริง --- นายเองก็ต้องระวังตัวไว้ด้วย ! “
จางเทีย พยักหน้าและจำรอยยิ้มบนหน้าของ เบอร์วิค ในวันนั้นได้....
หลังจากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาไม่ไกลจากที่พวกเขาอยู่ ไม่ต้องมอง จางเทีย ก็รู้ว่านั่นเป็นเสียงคนที่ห้อมล้อม เบอร์วิค เบอร์วิค ได้แสดงความสามารถของนักสู้ระดับ 1 ออกมาให้คนธรรมดาได้ดู ในเวลาเดียวกันพวกเด็กก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
บ่ายวันนั้นนอกจาก เบอร์วิค แล้ว แบกแดด เองก็เป็นคนที่ดูเตะตาสำหรับกลุ่มของ เกรซ