spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 48: เปิดก่อน
ในตอนที่จบคาบ ด้วยคำสั่งเสียงทางลำโพง จางเทีย และเด็กคนอื่นๆต่างก็ยืนขึ้นและเอามือไปทุบอกด้านซ้ายของตัวเองเพื่อแสดงความเคารพต่อคุณครู อันดับตัวเลขนี้เป็นเรื่องที่พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน จางเทีย คิดว่าตัวเลขพวกนี้คือความรู้ลึกลับซึ่งยากที่จะคนธรรมดาจะรู้ได้
“ นักสู้ที่แข็งแกร่งนั้นไม่ควรที่จะมีแค่พลังที่สูงแต่ที่สำคัญกว่านั้นพวกเขาควรมีสายตาที่ดีซึ่งสามารถรู้ได้ถึงแหล่งพลังที่ทำให้ตัวเองแข็งแกร่งหมือนกับกฎของธรรมชาติและจักรวาล หลังจากคลาสนี้แล้วฉันหวังว่าทุกคนจะมีสายตาที่คมกริบ ! “
หลังจากพูดแบบนั้นแล้ว ชายชราก็กลับมาท่าทีดังเดิมพร้อมกับที่เด็กๆจ้องมาที่เขา
เมื่อรู้ว่าเด็กพวกนี้ไม่นานก็จะจบไป ครูได้ตัดสินใจที่จะอวยพรให้กับทุกคนหลังจากหมดคาบ
……
ในตอนที่หมดคาบแล้ว จางเทีย ได้ยืนพิงกำแพงที่ทางเดินและมองไปยังต้นไม้ที่อยู่ด้านล่างบันได เด็กๆต่างก็รีบวิ่งไปด้านล่างเพื่อนับวงในกุหลาบเพื่อลองทดสอบอันดับตัวเลขดู
เมื่อคิดว่านี่คือคาบประวัติศาสตร์คาบสุดท้ายและอาจจะเป็นวันสุดท้ายที่เขาได้เรียน จางเทีย ก็รู้สึกผิดหวังขึ้นมาเล็กน้อย
“ ชายคนนี้น่าเคารพอย่างมาก... “ – แบกแดด พูดขึ้น คนอื่นๆในองค์กรได้เข้ามาอยู่ข้างๆ จางเทีย โดยที่เขาไม่รู้ตัว - “ ความสัมพันธุ์ระหว่างอันดับฟิโบนับชีกับตัวเลขทองและความสัมพันธุ์ระหว่างระดับนักสู้กับสิ่งของในธรรมชาตินั้นแน่นอนว่ามาจากความรู้ลึกลับ ฉันเคยคุยเรื่องนี้กับเด็กเก่าๆและพวกนั้นก็ยังไม่รู้จักเรื่องนี้ด้วย ชายชรานั่นได้บอกความลับนี้มาเพราะนี่เป็นคาบสุดท้ายของเขา.. “
“ สนใจเรื่องของตัวเองเถอะ ! ระดับ 10 ....ฉันไม่เคยเห็นนักสู้ระดับ 10 เลย ถ้าเรามีคนที่อยู่ในระดับ 6 เยอะล่ะก็เราก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว ฉันได้ยินมาว่าพ่อของ เกรซ นั้นเป็นนักสู้ระดับ 6 ! “ - ฮิสต้า พูดขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะ
แบกแดด หงุดหงิดแล้วพูดขึ้นมา – “ ฉันต้องขึ้นระดับ 6 ให้ได้ ! “
“ มาแก้ปัญหาตอนนี้ของเราก่อน ! ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีคนคอยจับตาดูเราอยู่ ! “
เมื่อมองไปตามทางที่ ลิซ ชี้ พวกเขาก็พบว่ากลุ่มของ เกรซ นั้นมองมาที่พวกเขาอย่างหงุดหงิด จางเทีย นี่แหละคือเป้าหมายของพวกนั้น แม้ว่าพวกนั้นจะเห็นคนอื่นๆในองค์กรหันกลับมาดูแต่พวกนั้นก็ไม่ได้หลบสายตา พวกนั้นแค่จ้องมาที่ จางเทีย ในตอนที่ จางเทีย เห็นพวกนั้น ซูแฮร์ หนึ่งในลูกน้องของ เกรซ ก็ทำท่าทีหงงุดหงิดแล้วทำท่าเอามือเชือดคอให้ดู
“ ลิซ นายคิดผิดแล้ว พวกนั้นไม่ได้มองเรา พวกนั้นมองไปที่ไอ้หัวโต เราน่ะโดนเมิน ! “ – เชอร์วิน พูดขึ้นมา
“ เหี้ย เราคือองค์กรนะเว้ย พวกห่านั่นกล้าที่จะหาเรื่องเราเหรอ ? นับ 1-3 นะแล้วส่งคำทักทายไปให้พวกนั้น พวกนั้นจะได้เลิกเมินเราสักที “ - แบร์ลี่ พูดขึ้นมา จานั้นเขาก็เริ่มนับ – “ มา 1..2....3 เหี้ย ... “
หลังจากที่นับเสร็จทั้งเจ็ดคนรวมถึง จางเทีย ก็ยกนิ้วกลางใส่พวกนั้นทำให้สีหน้าของพวกนั้นบิดเบี้ยวทันที ดั๊ก หันหลังกลับแล้วเปิดก้นโชว์พร้อมกับตบก้น จากนั้นก็ได้หันกลับมาเผชิญหน้ากับพวกนั้น เมื่อเห็นท่าทางของ ดั๊ก พวกคนในองค์กรก็เริ่มหัวเราะกันออกมาจนทำให้คนรอบๆถึงกับกลัว .....
ในคาบสาม ข่าวของการทะเลาะกันของสองกลุ่มก็ได้แพร่กระจายกันออกไปทั้งชั้น มีหลายคนนั้นได้เตรียมรอดูสิ่งที่จะเกิดขึ้น กลุ่มขอ จางเทีย เองก็ได้เตรียมพร้อมที่จะสู้กับกลุ่มของ เกรซ ในตอนบ่าย เมื่อคิดว่าพวกเขากับเพื่อนจะโดนอีกลุ่มอัดจนเข้าโรงบาล ทั้ง 7 คนก็ดูคึกขึ้นมา
“ ถ้ากลุ่มของ เกรซ กล้าหาเรื่องเราตอนบ่ายงั้นก็อัดมัน แบกแดด นายแข็งแกร่งที่สุด งั้นนายรับมือ เกรซ ตอนที่เราสู้ ลิซ กับฉันจะรับมือกับ ชาร์ลอน ไอ้หัวโตและ ฮิสต้า จะรับมือกับ ซูแฮร์ และ ดั๊ก กับ ชอร์วิน รับมือกับ การ์เนอร์ ยกเว้นแค่ แบกแดด เราหกคนจะแบ่งกันเป็นสามกลุ่ม กลุ่มไหนที่จัดการเป้าหมายได้ให้ไปช่วย แบกแดด เมื่อเราจัดการลูกน้องมันเสร็จให้เราไปรุม เกรซ ไม่ว่ายังไงแม้ว่าเราจะโดนอัดแต่อย่างน้อยเราก็ได้อัดมันบ้าง ถ้าใครกล้าที่จะมาหาเรื่องเรา เราก็จะอัดมัน....” - ไอ้อ้วน วางแผนหลังจากที่จบคาบสาม ไม่มีใครขัดแผนนี้เลย จางเทีย นั้นมีแผนเดิมว่าจะสู้กับ เกรซ คนเดียวเพราะเขานั้นขึ้นมาเป็นนักสู้ระดับ 1 แล้ว ด้วยการจัดเรียงกระดูกเมื่อคืนแล้วตอนนี้เขาแข็งแกร่งกว่า แบกแดด เล็กน้อย แต่เมื่อเห็นอารมณ์ของ แบกแดด เขาก็ไม่พูดอะไรออกมา เขาไม่สามารถอธิบายได้ว่าเขาปลุกจุดชีพจรมาได้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง
ในคาบที่สี่ จางเทีย ไม่ได้ฟังสิ่งที่ครูสอนเลยสักนิด เขาทำการรวบรวมสมาธิไปที่ท้องของเขาซึ่งทำให้เขารู้สึกอบอุ่นและสบาย เขารู้สึกได้ว่าพลังค่อยๆแผ่ไปทั่วกล้ามเนื้อและกระดูกของเขา จุดชีพจรนั้นเหมือนกับประตูเล็กๆในร่างกายได้ถูกเปิดออก ตั้งแต่ที่ประตูนั้นเปิดออกมีบางอย่างแปลกๆได้ไหลออกจากประตูนั้น นี่เป็นสิ่งที่อธิบายว่าทำไมนักสู้ระดับ 1 นั้นถึงได้เอาชนะทหารธรรมดาส่วนมากได้ การปลุกจุดชีพจรนั้นทำให้ร่างกายของคนเราแข็งแกร่งขึ้นและการทำงานของร่างกายก็พัฒนาขึ้นด้วย ก็อย่างที่ครูประวัติศาสตร์บอกไว้เมื่อคนเราปลุกจุดชีพจรได้แล้วนั่นคือจุดเริ่มต้นของการพัฒนาตามเกลียวสีทองซึ่งเป็นตัวแทนของกฎจักรวาลและกฎของผู้สร้าง ความต่างระหว่างนักสู้ระดับ 1 และนักสู้ธรรมดานั้นก็คล้ายๆกับความต่างระหว่านักสู้ที่ยืนอยู่ตรงแถวหน้ากับผู้ชมที่ดูอยู่ด้านข้าง โดยส่วนมากแล้วผู้ชมนั้นยากที่จะไล่ตามคนที่อยู่ข้างหน้าได้...
“ ฉันเป็นนักสู้ระดับ 1 แล้ว ห่างจาก เกรซ แค่ระดับเดียว “- จางเทีย เตือนตัวเองและเริ่มมั่นใจมากขึ้น
คาบเรียนในตอนเช้าได้หมดลง เมื่อเห็นเด็กคนอื่นๆแห่กันไปที่โรงอาหาร เด็กๆทั้ง 7 คนก็เดินตามหลังออกมา
“ พวกนายพร้อมมั้ย ? “ - แบกแดด ถาม ตามธรรรมเนียมของโรงเรียนชาย เมื่อไหร่ก็ตามที่สองกลุ่มมีเรื่องกัน พวกเขาต้องสู้กันในตอนบ่ายตอนที่หมดคาบเรียน ป่าข้างๆโรงอาหารนั้นคือสถานที่ที่เหมาะกับการต่อสู้รึจัดการเรื่องต่างๆ
ทุกคนพยักหน้า
“ พวกนายจำเป้าหมายของตัวเองได้ใช่มั้ย ?”
ทุกคนพยักหน้าอีกครั้ง
“ มันเป็นวันที่ดี ที่เราจะโด่งดังในโรงเรียน ไปกันเถอะพวก ! “ – ไอ้อ้วนโบกมืออย่างกับฮีโร่ จากนั้นทั้งเจ็ดคนก็ได้เดินออกจากห้องเรียนไปด้วยความมั่นใจ
“ เอิ่ม...นายรอฉันสักเดี๋ยวได้มั้ย ... “ – ดั๊ก พูดขึ้นมาพร้อมกับหน้าแดงกล่ำ
“ มีอะไร ? “ – ชอร์วิน ถามขึ้นมาพร้อมกับจมูกเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง – “ จะสู้อยู่แล้วเนี้ย “
“ ท้องฉันรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ ฉันอยากเข้าห้องน้ำ ! “ – เมื่อพูดแบบนั้นเสร็จ ดั๊กก็ก้มหน้าลงแล้วปลดกางเกง – “ มัน..คงเป็นเพราะข้าวเช้าแน่ ...และมันเกือบราดกางเกงฉันแล้วเนี้ย ... ฉันปวดท้อง แค่ยืนยังยากเลยและฉันคิดว่าฉันคงยืนต่อไม่ไหว ฉันคิดว่าถ้าฉันไม่เข้าห้องน้ำตอนนี้มันคงทำให้ฉันสู้ได้ไม่ดี .. “ – ทั้งหกคนเกือบลืมหายใจ ไอ้อ้วนอ้าปากเหมือนกับอยากพูดบางอย่างแต่สุดท้ายเขาก็พูดขึ้นมาด้วยท่าทีหงุดหงิด – “ เร็วๆ เราจะรอนายกลับมา ! “
ทุกคนต่างก็รออยู่หน้าห้องน้ำกว่า 10 นาที ในตอนที่ ดั๊ก ออกมา เขาก็ดูมีแรงมากกว่าเดิมแต่กำลังใจของหกคนที่เหลือเองก็ลดลงไปจาก 90% มาเหลือ 60%
“ ไม่เอาน่า ไปกินข้าวเที่ยงกันก่อน เราคงกินข้าวมาไม่มากพอแน่ๆวันนี้.. “ - แบกแดด โบกมือให้
เมื่อกลุ่มของ จางเทีย ได้มาถึงโรงอาหาร พวกเขาก็ไม่เชื่อสายตาตัวเอง เด็กเป็นร้อยๆคนท่าทางหงุดหงิดได้เข้าไปล้อมกลุ่มของ เกรซ เอาไว้จนทำให้พวกห่านั้นกลัว ในเวลาเดียวกันก็มีคนที่อยู่ในชั้นเดียวกันลุกขึ้นไปยืนบนโต๊ะและยุให้พวกเด็กอัดพวกห่านั่น....