spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
spoilsoc.com
| *ตั้งค่าถาวร (คลิกตั้งค่าถาวร) |
Chapter 47: ความลับของอันดับตัวเลข
“ นี่คือคาบประวัติศาสตร์คาบสุดท้ายของพวกเธอ และเป็นคาบสุดท้ายก่อนที่ฉันจะเกษียร หลังจากคาบนี้แล้วฉันจะเกษียรแบบเป็นทางการ... “- ครูพูดขึ้นมาตอนเริ่มคาบที่สองในตอนเข้า เมื่อได้ยินข่าวนั้นทั้งห้องก็เงียบลงไปทันที แม้แต่ จางเทีย เองก็ไม่คิดว่านี่จะเป็นคาบสุดท้ายของอาจารย์ เพราะเขาได้เข้ามาในโรงเรียนนี้มานาน เขาดูเหมือนที่จะชินกับครูผมเทาแก่ๆคนนี้ที่เข้าออกห้องอย่างเงียบๆ เขาไม่เคยคิดว่าครูคนนี้จะเกษียร ในตอนที่ครูบอกข่าวมา แม้แต่พวกที่หลับอยู่ในห้องก็ตื่นขึ้นมา พวกนั้นมองไปที่ครูและรู้สึกใจหายกับการเกษียรของครูคนนี้
“ นี่เอาจริงๆเหรอ .. “ – เด็กที่อยู่หน้าชั้นพูดในสิ่งที่คนๆอื่นคิดออกมา
“ ฉันแก่แล้ว และฉันก็รับใช้เมืองนี้มานาน ได้เวลาที่ฉันจะเกษียรแล้ว ! “ – ชายชรายิ้มให้กับทุกคน – “ ฉันรู้ว่าพวกเธอกังวลอะไร ตราบใดที่กำแพงเมืองนั้นยังไม่พังเพราะพวกเอเลี่ยน ที่พักของฉันก็พอให้ฉันอาศัยอยู่ได้อย่างสงบสุขและพวกเธอนี่แหละคือพวกที่จะทำให้ฉันมั่นใจว่ากำแพงนั้นยังคงอยู่ดีได้ นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าฉันจะมีชีวิตที่สงบสุขรึเปล่าหลังจากที่เกษียรไปแล้ว มันก็ขึ้นอยู่กับพวกเธอ ! ในคาบสุดท้ายของวันนี้ฉันจะพูดเกี่ยวกับประสบการณ์และความรู้ที่ฉันเคยเห็นมา ซึ่งจำเป็นในการจะเป็นชายที่แข็งแกร่งที่ปกป้องคนอื่นๆได้ “
เมื่อได้ยินประโยคนั้น ทุกคนก็รู้สึกคึกขึ้นมา เด็กทุกคนต่างก็นั่งหลังตรงกันทันทีและจ้องไปที่ชายชราด้วยท่าทางชื่นชม
ชายชราคนนี้เงียบ แล้วดึงเอาเปลือกหอยและไม้สนสองอันออกมาจากกระเป๋า เขาส่งมันไปให้เด็กแถวหน้าแล้วให้เด็กดูทีละคนๆ หลังจากนั้นหนึ่งนาที เปลือกหอยและไม้สนสองอันก็ถูกส่งไปให้นักเรียนทุกคนได้ดู ไม่มีใครเห็นว่ามันมีอะไรพิเศษ จางเทีย เองก็ดูมันอยู่หลายวินาทีแต่ก็ไม่พบอะไรเลย
“ พวกเธอเห็นอะไรพิเศษมั้ย ? “ - ชายแก่ถามขึ้นมา ทุกคนต่างก็ส่ายหน้า
“ พวกเธอควรรู้เรื่องความลับสำหรับคนทั่วไปที่แข็งแกร่งขึ้นโดยสิ่งเหล่านั้นหลบซ่อนอยู่ในสิ่งของธรรมดา ! เราทุกคนรู้ว่าผู้คนนั้นควรปลุกจุดชีพจรขึ้นมาเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง บางคนนั้นอยู่ในระดับ 5, บางคนระดับ 6, บางคนระดับ 7 และยังมีบางคนที่ขึ้นไปถึงระดับ 10 รึสูงกว่านั้นแต่ใครเป็นคนจำแนกนักสู้ล่ะ ? พวกคนที่แบ่งระดับนี้เป็นคนใหญ่โตของสมาคมนักสู้รึเปล่า ? “
จางเทีย อึ้ง เขาคิดว่ามาตรฐานนี้พวกคนใหญ่โตเป็นคนคิดขึ้นมา พวกนั้นไม่ใช่คนทำหรอกเหรอ ?
“ แน่นอนว่าไม่ ไม่มีใครมีสิทธิที่จะสร้างมาตรฐานที่คนธรรมดาเป็นพันล้านและแม้แต่คนที่มีอำนาจไล่ตามหรอก ! “
“ ครูครับ ใครกันที่เป็นคนสร้างมาตรฐานนั้น ? “
“ คนที่สร้างนั้นไม่ใช่มนุษย์ --- แต่เป็นเทพรึกฎของจักรวาล ! “
เมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งห้องก็เสียงดังขึ้นมาทันที
“ มาตรฐานนั้นไม่ได้สร้างมาให้แค่มนุษย์ แต่สำหรับทุกสิ่งในจักรวาลนี้ เปลือกหอยและไม้สนที่ฉันแสดงให้ดูเองก็มีมาตรฐานนั้นแต่พวกเธอไม่รู้ ! “ – หลังจากนั้นชายชราก็วาดภาพสองอย่างบนหน้ากระดาน หนึ่งในนั้นเป็นภาพน้ำวนที่คล้ายกับเปลือกหอย อีกอันนั้นเป็นกากบาทที่คล้ายกับไม้สน
จากนั้นชายชราก็หันกลับมา – “ เราต้องปลุกจุดชีพจรกี่จุดกว่าจะเป็นนักสู้ระดับ 1 ได้ ? “
“ หนึ่ง ! เราปลุกแค่จุดเดียว... “ – เด็กๆต่างก็ตอบกันเป็นเสียงเดียว ชายชราวาดสี่เหลี่ยมขึ้นมาตรงกลางที่ลากไปจนถึงเส้นน้ำวนทั้งสองฝั่งของมุมสี่เหลี่ยม....
“ แล้วระดับ 2 ล่ะ “
“ หนึ่งเหมือนกัน เราปลุกที่จุดกระดูกสันหลัง ! “
ชายชราขยายภาพเดิมและวาดภาพสี่เหลี่ยมขึ้นมาอีกอัน
“ ระดับ 3 ล่ะ ? “
“ แค่ปลุกอีก 2 จุดที่กระดูกสันหลัง ! “
ครั้งนี้ชายชราวาดสี่เหลี่ยมที่มีความยาวเป็นสองเท่า
“ ระดับ 4 ? “
“ 3 ! “
“ ระดับ 5 ? “
“ 5 ! “
“ ระดับ 6 ? “
“ 8.... “
น้ำวนนั้นถูกห่อด้วยสี่เหลี่ยมที่ความยาวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดในตอนที่ชายชราถามว่าต้องปลุกจุดชีพจรกี่จุดเพื่อให้ขึ้นถึงระดับ 10 ไม่มีใครในห้องสามารถตอบได้เลย นักสู้ที่ระดับ 10 ขึ้นไปนั้นเป็นตัวตนอันสุดยอดที่พวกเด็กๆไม่อาจจะจินตนาการได้ สำหรับพวกเขาแล้วโลกของนักสู้ระดับ 10 ขึ้นไปนั้นเหมือนกับหายนะ .....
แทนที่จะเถียงกันเอง ครูเขียนตัวเลขลงบนหน้ากระดาน --1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34… --- ตามมาด้วยระดับ 1-9 สุดท้ายครูก็หันกลับมาและมองมาที่เด็กๆที่ตาเป็นประกาย – “ พวกเธอรู้กฎจากตัวเลขเหล่านี้มั้ย ?”
หลังจากที่มองตัวเลขนั้นสักพัก บางคนก็คิดออก – “ ตัวแลขแต่ละตัวนั้นมีบวกกับตัวเลขก่อนหน้านี้ ! “
“ อะไรอีก ? “
เมื่อมองไปที่ตัวเลขพวกนั้น ความคิดของ จางเทีย ก็เหมือนจะพรั่งพรูอะไรออกมา จางเทีย ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร
“ ทำไมไม่หารตัวเลขต่อไปกับตัวก่อนหน้าและหาว่ามันมีกฎอะไร? “
เพราะเด็กพวกนี้เรียนเลขพื้นฐานกันมาแล้ว พวกนั้นจึงก้มหน้าและเริ่มคำนวณ ตัวแรกคือ 1 , ตัวที่สอง 0.5 ,ตัวสามคือ 0.66....สี่ 0.6, ห้า 0.625, ตัวที่หก 0.61538, ตัวที่เจ็ด 0.619047 และตัวสุดท้าย 066617647..
“ พวกเธอเห็นกันรึเปล่าว่าตัวเลขพวกนี้เข้าใกล้ 0.618 ? “ - ครูบอกความจริงออกมา ทำให้เด็กพวกนั้นตาสว่างกันขึ้นมา มันเป็นแบบนั้นได้ยังไง ?
“ การจะขึ้นมาถึงระดับ 1 นั้นต้องปลุกจุดชีพจรหนึ่งจุด ร่างกายมนุษย์นั้นมีกระดูกสันหลังอยู่ 33 ท่อน ในตอนที่ปลุกจุดชีพจรทั้งหมดที่สันหลังแล้วพวกเขาจะขึ้นไปถึงระดับ 9 กฎมาตรฐานก็จะพอรู้ว่าระดับสูงนั้นมันจะต้องใช้เท่าไหร ก็ให้พวกเธอลองคำนวนดูกันว่าการจะเป็นระดับ 10 ต้องปลุกจุดชีพจรกัน 55 จุด ! ใช่ ! แล้วต่อไปล่ะ ? 89 ! จำนวนตัวเลขนั้นจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมยิ่งระดับสูงขึ้นยิ่งมีความต่างอย่างมากและตัวเลขนั้น.... “ – ชายชราหันกลับมาและชี้ไปที่ตัวเลขบนหน้ากระดาน – “... มันเรียกว่าเลขฟิโบนัลชี ซึ่งเป็นกฎที่นักคณิตศาสตร์คิดไว้หลายร้อยปีก่อนที่จะเกิดภัยพิบัติ มันมีกฎของจักรวาลและกฎของผู้สร้าง ดูไปที่น้ำวนทีอยู่ด้านขวาและไม้ที่อยู่ด้านซ้าย พวกเธอเห็นรึเปล่าว่ามีเส้นเล็กๆ 5 เส้นด้านซ้ายและ 8 เส้นด้านขวา ส่วนอันที่ใหญ่กว่านั้นมี 8 ทางซ้ายและ 13 ทางขวา ถูกมั้ย ? ตัวเลข 5,8 และ 13 นั้นเป็นไปตามอันดับฟิโบนัลชี พวกเธอลองเช็คสี่เหลี่ยมที่อยู่ตรงเปลือกหอยดูก็ได้ พวกเธอจะเข้าใจระหว่างเส้นโค้งกับลำดับนี้ พวกเธอจะรู้ว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตส่วนมาก ถ้าพวกเธอลองดูธรรมชาติของมันและสิ่งรอบข้างตัว พวกเธอจะเห็นตัวอย่าง ยกตัวอย่างเช่นกลุ่มเส้นวนที่อยู่ในดอกทานตะวันและมันมีตัวเลขดังนี้ 34 และ 55, 55 และ 89, 89 และ 144 ก็คล้ายๆกันพวกเธอจะได้ผลลัพธ์เดียวกันกับกุหลาบรึใบไม้ หลังจากภัยพิบัติแล้วผู้คนได้พบความลับในการบ่มเพาะจากซากใต้ดินและตระหนักได้ว่าการพัฒนาและการบ่มเพาะของเผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นเป็นไปตามอัตราของธาตุทองและอันดับฟิโบนัลชี แม้ว่าสิ่งมีชิวิตอื่นๆก็เติบโตตามอัตรานี้ สำหรับอัตราและอันดับนั้นแสดงถึงกฎของจักรวาล นักสู้ที่ไม่ได้เติบโตตามอัตราและอันดับนี้จะไม่ถือว่าแข็งแกร่งเมื่อเทียบกับมาตราฐาน... “
เมื่อได้ยินคำอธิบายนั้นพวกเด็กๆต่างก็ตาเบิกกว้างรวมถึง จางเทีย ด้วย ก่อนหน้านี้เขารู้แค่ว่าเขาต้องปลุกจุดชีพจรมากขึ้นเรื่อยๆถ้าจะยกระดับตัวเอง เขาไม่รู้ว่าทำไมและไม่เคยคิดเรื่องนี้ด้วย ในที่สุดตอนนี้ จางเทีย ก็เข้าใจความลับที่ซ่อนอยู่ในกฎของจักรวาลและอันดับตัวเลข
“ ครูครับ แล้วระดับสูงสุดหลังจากระดับ 10 ล่ะ ? “ - แบกแดด ยกมือขึ้นมาถาม
“ แม้แต่ตอนนี้ ก็ยังไม่มีใครรู้คำตอบของคำถามนี้เพราะหลังจากที่ขึ้นไประดับ 10 แล้วคนๆนั้นจะมีความมั่นใจอย่างมาก พวกนั้นจะรักษาความลับเอาไว้ เหตุผลที่สำคัญที่สุดของตัวเลขสีทองคือการเพิ่มขึ้นที่ไม่รู้จบโดยใกล้เคียงกับตัวเลข 0.618 มากที่สุด นี่ก็ไม่ถึง 900 ปี ตั้งแต่ที่มนุษย์เริ่มทำการบ่มเพาะและเริ่มสำรวจในร่างกายของตัวเอง ในทางกลับกันจักรวาลนั้นคงอยู่มาเป็นหมื่นล้านปี มันหมายความว่ามนุษย์เพิ่งจะเห็นถึงกฎตัวเลขสีทองนั้น ก่อนที่จะเกิดภัยพิบัติ คนเราภูมิใจในตัวเองอย่างมาก ตอนนั้นพวกเขาทำราวว่าตัวเองคือเจ้าจักรวาลและทุกอย่างแต่หลังจากที่เกิดภัยพิบัติแล้ว มนุษย์ได้ตระหนักได้ว่าตัวเองนั้นเป็นแค่ตัวตนอันเล็กน้อยของจักรวาล ร่างกายของมนุษย์และการบ่มเพาะนั้นถอดถอยแทนที่จะพัฒนามานานก่อนที่จะเกิดภัยพิบัติ ในตอนที่ไม่มีอะไรพัฒนารึถดถอย เทพแห่งดวงดาวก็ได้ลงมาเขียนกฎนั้นใหม่ ผู้คนต่างก็พบความลับที่ซ่อนอยู่ในร่างกายตัวเองซึ่งช่วยให้พวกเขารอด ทำให้พวกเขากลับมาสู่เส้นทางในการพัฒนาได้อีกครั้ง นั่นแหละคือยุคของเหล็กดำ – จุดจบของอดีตและจุดเริ่มต้นของอนาคต .. “
ในคาบสุดท้ายนี้ครูได้เปิดมุมมองที่พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อน สำหรับเวลาที่เหลือในคาบนั้นทุกคนต่างก็ทำการคำนวนอันดับตัวเลขกันต่อ
1，1，2，3，5，8，13，21，34，55，89，144，233，377，610，987，1597…
จางเทีย อึ้งเมื่อคิดมาได้ถึงตัวเลขที่ 17 เขาไม่เชื่อตาตัวเองเมื่อเห็นตัวเลขนั้น - “ นี่คือตัวเลขที่ต้องปลุกจุดชีพจรขึ้นมาหลังจากที่ขึ้นไปถึงระดับ 10 ได้ .... “- มันทำให้ จางเทีย ถึงกับช็อค